پسر عزیزم

علی مامان، پسرک خودم، هر روز داری جلوی چشمام رشد میکنی و بزرگتر میشی.از نظر من که هر روزت با دیروزت کلی فرق میکنی،روز به روز خوردنی تر میشی،مثلا دیروز یاد گرفتی که رو پاهای خودت وایستی، از لبه تخت گرفتی و بلند شدی، بعدش دستاتو ول کردی و برای یکی دو ثانیه رو پاهای خودت وایستادی، از تعجب و ترس چشمات قلمبه شده بودی زودی افتادی زمین ولی دیگه گریه نمیکنی چون برای خودت آقایی شدی، برات تجربه شیرینی بود چون از دیروز تا حالا چندین مرتبه تکرارش کردی و کار من سخت تر از گذشته شده چون مدام باید دنبالت باشم که خدایی نکرده از جایی نیوفتی! خیلی شیرین شدی تازگیا، اداهای تازه یاد گرفتی، مثلا وقتی من یا بابایی نماز میخونیم فوری با سرعت میای و مهر رو برمیداری و میکنی تو دهنت، دیگه مجبوریم از این به بعد مهر رو تو دستمون نگه داریم، یا وقتی بالشت رو میارم فوری میای و سرتو میزاری روش! بابایی آروم پرتت میکنه تو هوا و میگیره و صدای قهقهه تو فضای خونمون رو پر میکنه! به جاهای دست نیافتنی خونه خیلی علاقه  داری مثلا به دستشویی و حمام و زیر میز آشپزخونه و داخل شومینه! دیشب میخواستم برم مسواک بزنم تو هم چهاردست و پا دنبالم راه افتاده بودی تا در دستشویی رو به روت بستم بهت برخورد و کلی گریه کردی!

واقعا به وجودت افتخار میکنم، وقتی رو پاهام تکونت میدم تا بخوابی، دستای نرم و توپولت رو میگیرم تو دستام، یا وقتی بغلت میکنم و صورتمو به صورت قشنگ تو میچسبونم، یا وقتی قلقلکت میدم و تو از خنده غش میکنی و نفست میگیره، این وقتهاست که یه "خدایا شکر" از ته دلم میگم و میگم خدایا پسرمو به تو سپردم خودت مواظبش باش!

خدایا شکرت، شکر که همچین گنج با ارزشی به خونه ما اومده

خدایا شکرت به خاطر پسر نازم