علی کوچولوم در بهار 97

پسر عزیزم، روزها داره به سرعت میگذره و تو توی بهار امسال سه سال و چهارماهه هستی، هنوز بعضی از شیطنتهات پا برجاست ولی نسبت به قبل خیلی خیلی عاقل تر و آروم تر شدی دیگه تمایلی به دویدن وسط خیابون نداری،تمایلی به پریدن از بلندی، ول کردن دستت و گم شدن، وسایل رو پرت نمیکنی و کلا روی هم رفته زحمت نگهداری ازت خیلی کمتر شده ولی بازهم خیلی به آموزش چیزهای مختلف نیاز داری، تمایل به استقلالت بیشتر شده، استقلال در لباس پوشیدن کفش پوشیدن خودت مسواک بزنی خودت دستاتو بشوری خودت چسب کفشت رو ببندی و ... حرف زدنت به مراتب بهتر از قبل شده حتی فارسی رو هم کم کم یادمیگیری به لطف مهدکودک رفتنت!!! ولی هنوز بعضی کلمات رو عجیب تلفظ میکنی مثلا

آپشه خه     به جای آشپزخونه

یه کا زپس      به جای یکبار مصرف

آته مانی      به جای آدم آهنی

هوپکه تر   به جای هلیکوپتر

ولی کلا حرف زدنت شیرینه و توی جمعهای عمومی مثل اتوبوس و ... اونقدر حرف میزنی یکریز که همه توجه ها رو با لحن شیرینت به خودت جلب میکنی فقط یه کلمه میتونم بگم و اون اینکه : عاشقتم گل پسر